Dobranoc, księżycu – kanon światowej literatury dziecięcej po polsku!

IZgłoszenie na konkurs
Kochamy z synkiem czytać. Wieczorem to nasz rytuał. Po kąpieli z zabawa(zawsze bawi się w wannie) i po kolacji, kiedy wybalsamuje mleczkiem do ciała i przebiore Kubusia z pizamki, otulam go kołderka. Oczywiście przytulanki muszą być obok czyli dwa jeże, kotek i kurczak. Kładę się obok synka, przytulam go do siebie i zaczynam mu czytać. Powoli, lekko sciszonym głosem, delikatnie glaszczac go po główce i policzku. Często całuję go w główkę w przerwach mówiąc mu ze bardzo go kocham. Czytam dość długo, nieraz nawet godzinę, ale zawsze zasypia przy książce przytulony do mnie. Kochamy książki i cieszę się, że udało mi się zarazić synka miłością do książek. ❤️

Gdy moja Córeczka była bardzo malutka czasami ciężko było ją uspokoić… i tak z potrzeby serca powstała kołysanka specjalnie dla Niej niosąca ukojenie w trudnych chwilach. Niepokoje minęły, kołysanka została. I tak wieczorem przytulając Kaję do piersi śpiewam jej:
Luli, luli, mama utuli…
Jesteś Słońcem, jesteś Księżycem, jesteś Gwiazdeczką, całym mym życiem.

Jest jeszcze Wodą, Pragnieniem, Powietrzem, Ziemią, Ogniem, Miłości Tchnieniem…

Książki wciągają mojego synka tak bardzo, że trudno mu przy nich usnąć – zbyt aktywnie śledzi akcję. Odkryłam jednak przypadkiem i z zaskoczeniem, że genialne zdolności usypiające ma płyta zespołu Fismoll “At Glade”! Teraz mój maluszek, przebudzony w środku nocy, potrafi sobie zażyczyć: mamo, puść mi Fismolka 😉 Usypiamy zawsze długo, zarzuceni książkami, podusiami i pluszakami i podobnie jak koleżanka wyżej – z włosami mamy w piąstce, ale oboje lubimy te chwile. A najbardziej lubię widok mojego męża, skulonego w łóżeczku 80×160 😉

Nasze sposoby na usypianie rosną i zmieniają się z naszymi dziećmi.
Pierwszym z nich, który towarzyszył naszej małej córeczce od dnia narodzin, było śpiewanie do snu. Najpierw śpiewaliśmy w duecie „Ach śpi kochanie” pomijając mruczeniem dyskusyjne „złe dzieci”, a potem tatuś miał swoje „solówki”. Do dziś wspominam to tak magicznie jak i komicznie. Dziś już przywykłam do jego ciepłego acz sfałszowanego do granic niemożliwości „Aaaa kotki dwa” i potrafię stłumić w sobie chichot. Chociaż zwykle mnie to denerwowało, bo uważałam, że mąż niepotrzebnie rozbawia córcię miał on też swoje specjalne ‚małe rzeczy’ jak podawanie w żartach smoczka czy przytulanki. Dziś wiem, że to momenty budowania cudownej więzi i sama też miauczę jak koty dwa jeśli przyjdzie nam na to ochota. Do wszystkiego powoli dochodziliśmy i dochodzimy razem, modyfikując nasze wieczory tak, by dać dzieciom spokojny, bezpieczny sen.
Gdy Asia trochę podregulamą odczytywała, wskazując paluszkiem kolejne obrazki z napisu wiszącego w 4 ramkach nad jej łóżkiem „Czytaj mi bajki/ mocno mnie tul/ szepcz czułe słówka/ całuj do snu” i wypełniając po kolei „zadania” z każdego z nich <3
Książki zawsze i od pierwszego dnia dzieci były obecne w naszych zabawach, a dla córki to ulubiona rozrywka, ku mojej nieskrywanej radości. Jednak, chyba właśnie z tego uwielbienia długo nie umieliśmy czytać jej na dobranoc tak, by przynosiło to zamierzony skutek. Czytelnicze sesje trwały w nieskończoność i wracaliśmy do nucenia, mruczenia czy głaskania. W końcu nadszedł dzień gdy dorosła do tego, by czytać jej także na dobranoc. Nasza radość nie trwała jednak zbyt długo, bo gdy urodził się jej młodszy brat i zamieszkał razem z nią, ciekawe świata i brata dziecko ( czy też ciekawe co będziemy robić z bratem kiedy ona zaśnie) nie miało ochoty zasypiać wcale. Znów musieliśmy wydeptywać nowe ścieżki do krainy snów, tak by nie plątały się zbyt mocno wokół łóżeczka niemowlaka czy nocnika, który zapewnia moc rozrywek szczególnie wieczorem. Chwilkę zajęło nam opanowanie logistyczne maluszka co przekładało się niestety na zasypianie starszaka. Niepokój z tym związany czuć było już przy kolacji i pytaniu "kto dziś kąpie? a kto czyta? a kto usypia?". Córka, zazdrosna o braciszka chciała do wszystkiego mamę, a jej brat na kolację też potrzebował tylko mamy ? Na szczęście dzieci ze spokojem poddają się rytuałom i gdy tylko wypracowaliśmy z maluszkiem jego ulubione sposoby na spokojny sen wszyscy odetchnęliśmy z ulgą. Wieczorne wygłupy z tatą przenieśliśmy do kąpieli, a czytanie starszakowi do naszej sypialni, by dzidziuś mógł zasnąć spokojnie wsłuchany w melodię tatusiowej kołysanki (choć słowo 'melodia' niezbyt tu jednak pasuje ? ).
Teraz "maluszek" ma już półtora roku (!) i razem z nami siada do wieczornego czytania. Póki co bardziej nas ono bawi niż usypia, bo synek z uporem maniaka wybiera książkę "Lalo gra na bębnie", w której bohaterowie wstają i witają dzień waląc w bęben (idealnie do snu! ? ), ale wcale mnie to nie zraża, bo z córką, tegoroczną przedszkolną debiutantką, właśnie przechodzimy kolejny 'kryzys' wyciszania i nawet te bębny nie są silniejsze niż jej wieczorne emocje. Mam wrażenie, że teraz nasz rytuał zasypiania zaczynamy na długo nim zajdzie słońce, bo już w drzwiach przedszkola, tuż po podwieczorku. Najpierw pozwalam jej się porządnie wyszaleć na placu zabaw (czy skacząc niemal po sufitach w niepogodę) i dać upust tej energii, którą, zdaje się poskramiać i tłumić w ciągu dnia. Gdy wracamy do domu 'studzimy głowy' nad ulubionymi książkami, przytulamy się, wygłupiamy i nadrabiamy całodzienne braki bliskości. W końcu, po kolacji i toalecie, by pomóc jej uporządkować i zamknąć dzień, tuż przed czytaniem na dobranoc, rozmawiamy o tym co się dziś zdarzyło. Pytam co jej się najbardziej nie podobało, co się podobało i wtedy wychodzą wszystkie "kwiatki" dnia ? To jest nasz czas na spokojną rozmowę, kiedy już Adaś nie skacze mi po głowie i jestem na 100% tylko dla niej. Często tych 'trudnych' rzeczy, które najdłużej siedzą w małej głowie (np. o tym, że Wojtek ją ugryzł, pani nie wybrała jej do konkursu, a Karolinka jest nowa i ciągnie za rękę) dowiaduję się wieczorem. Niestety, przedszkole to dużo emocji dla takiego małego człowieka więc i nasze wieczory są ty naznaczone i bywają naprawdę trudne. Czytanie przed snem to coś co uspokaja dzieci i zapewnia im bezpieczeństwo i bliskość rodziców, dlatego to mój ulubiony sposób na usypianie.

U nas z usypianiem bywa różnie i codzienny rytuał nie zawsze jest taki sam. Moja kochana córeczka nie jest zbytnio chetna do spania. Zawsze znajdzie sto tysiecy powodów by nie isc jeszcze spac ?? Nasza codzienna wieczorna rutyna zaczyna sie zazwyczaj od kolacji, z której pochłanianiem bywa różnie 🙂 Po kolacji dobranocka musi byc obowiążkowo by brzuszek odpoczoł po posiłku 🙂 Po ulubionej bajce myjemy ząbki, cwicząc jednocześnie buzie wyginając ją jak i jezyk we wszystkie strony świata 🙂 Najlepszy w tym jest mój mąż, który zacheca różnymi śmiesznymi minami córcie do powtarzania. Gdy ząbki umyte idziemy do córeczki pokoju, otwieramy drzwi, a tam… a tam wszystko dopiero sie zaczyna… ?? Córeczki pokój wieczorami zawsze jest przepełniony magią, fantazją, przepieknymi, niezdobytymi jeszcze krainami i marzeniami ?? Zawsze przed snem czytamy z córeczką wybraną przez nią ksiązke i udajemy sie w daleką podróż pełną przygód. Jednego dnia płyniemy statkiem pirackim i zdobywamy skarb, innego dnia bawimy sie w ksiezniczki na zamku, a jeszcze innego dnia poprostu biegamy boso po łące ?? U nas każdy wieczór jest inny, obie uwielbiamy marzyc, pobudzac naszą fantazje, razem dyskutowac i nie raz tworzyc dodatkowe własne historie ?? Zabawe mamy doskonałą, lecz nie zawsze pomaga ona w zasypianiu ?? Moja córeczka czasami woła „mama, wiecej, wiecej!”, a mi powoli pomysłów brakuje ?? Gdy nie mam już sił to poprostu po skończonej bajce daje córeczce buziaka w czółko, przytulam i głaszcze delikatnie po główce, mówie „Dobranoc, kolorowych snów” i zostawiając mała włączoną lampke wychodze z jej pokoju. Czasami szkoda mi ją tak zostawiac i myślałam już o jakims audiobooku, by mogła słuchając w tle bajke zasypiac powoli, ale brakuje mi pomysłów. Może Mikołaj coś przyniesie i pomoże nam z usypianiem 🙂 Pozdrawiamy 🙂