Królowa Śniegu, to była moja ulubiona bajka z kolekcji slajdów i przeźroczy. Oglądałam ją setki razy, bojąc się czarnego diabła, który potłukł czarodziejskie lustro, którego kawałki dostały się do oczu i serc niewinnych ludzi. Pamiętam Królową w bieli i błękicie – bardzo piękną i dostojną i sanki małego Kaja przyczepione do wielkich sań Królowej.
Do Teatru Narodowego poszłam z bijącym sercem i z przekonaniem, że spektakl dla dzieci realizowany z takim rozmachem, na deskach tak znamienitej sceny to jednak rzadkość i nie można go nie zobaczyć.
Ta przepiękna baśń Andersena, napisana w 1844 roku, w odróżnieniu od innych zainspirowanych folklorem bądź tradycją, zrodziła się w wyobraźni autora.
Naszym przewodnikiem po baśniowej historii wyreżyserowanej przez Piotra Cieplaka jest Zbigniew Zamachowski – Pan Gaduła, który towarzyszy nam przez cały spektakl. Początkowo Gerdę i Kaja grają dzieci. Poznajemy ich na warszawskim blokowisku. Z czasem wykonawcy głównych ról zmieniają się – dorastają. Zastępują ich dorośli aktorzy: Dominika Kluźniak i Karol Pocheć.
Dwugodzinna inscenizacja baśni z aktorami latającymi na flugach pod sufitem zaskakuje, ale nie przytłacza. Oglądamy opowieść o dziewczynce, która przemierza cały świat w poszukiwaniu przyjaciela z dziecięcych lat. Jej podróż jest jednocześnie drogą z dzieciństwa w dorosłość.
Zapamiętamy z pewnością zabawne wrony i cudnych Eskimosów i wizytę w zamieszkałym przez tańczące kwiaty ogrodzie. I sami musimy sobie odpowiedzieć na pytanie, czy Kaj był wart tego, żeby iść za nim na koniec świata.
Duży spektakl dla dużych i małych. Wyszliśmy z teatru z postanowieniem, że w tym roku pójdziemy z Aleksanderem na wszystkie dobre sztuki. O czym będziemy Was informować 🙂
“Królowa Śniegu”
reżyseria: Piotr Cieplak
scenografia: Andrzej Witkowski
muzyka: Jan Duszyński
choreografia: Leszek Bzdyl
Teatr Narodowy w Warszawie
bilety: 75/45 zł
