“Jesteśmy wreszcie we własnym domu. Nie stój, nie czekaj. Co robić? Pomóż!” – deklarowali z ekranów telewizorów znani aktorzy i postacie życia społecznego w okresie rządów Tadeusza Mazowieckiego. Hasło to jest mottem 8. edycji festiwalu WARSZAWA W BUDOWIE, jak co roku organizowanego przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Muzeum Warszawy. Głównym celem tegorocznej wystawy jest ukazanie przemian domu i środowiska mieszkalnego w Polsce od 1989 roku do dziś.
Wystawę można oglądać od 22 października do 20 listopada 2016 w budynku dawnej drukarni przy ulicy Nowogrodzkiej 84/86 w Warszawie.
Przemiany gospodarcze lat 90. XX wieku zaowocowały dosłowną realizacją tytułowego hasła festiwalu: wielu Polaków faktycznie znalazło się we własnych domach. Po latach mieszkania w blokach lub w Gierkowskich jednorodzinnych „kostkach” dostali szansę zrealizowania marzeń o zindywidualizowanych formach zamieszkiwania, najczęściej na przedmieściach. Proces ten ułatwiły nowe mechanizmy finansowe, w tym wprowadzone przez banki kredyty hipoteczne.
Czy jednak dom zakupiony na kredyt rzeczywiście jest własnym domem? Jakie są skutki procesów, które masowo dotknęły polskie miasta i wsie: suburbanizacji, gentryfikacji czy masowego powstawania osiedli grodzonych? Gdzie i jak mieszkają Polacy, i dlaczego państwo wycofało się z bycia aktorem na tak ważnym społecznie polu?
Procesy kształtujące polskie domy zostały przedstawione w częściach wystawy poświęconych problematyce zamieszkiwania, od urbanistyki, poprzez osiedle, typologie architektury wielo- i jednorodzinnej, na wnętrzach oraz materiałach budowlanych kończąc. Przedmiotem analizy jest Warszawa i jej aglomeracja jako model potransformacyjnych przemian, ale prezentowane są także analogiczne zjawiska z obszaru całej Polski.
Jednym z kluczowych zjawisk polskiej transformacji ustrojowej są narodziny klasy średniej. Etos, aspiracje, mentalność tej warstwy społecznej mają ogromny wpływ na debatę publiczną w Polsce, a w kontekście problematyki domu – mają swoje odzwierciedlenie w przestrzeni. Style zamieszkiwania przedstawicieli tej klasy stanowią punkt odniesienia dla pokazania sytuacji mieszkaniowej innych warstw polskiego społeczeństwa. Szczególny nacisk położony został na studia nad polską tożsamością wyrażaną poprzez styl życia. Jednym z pytań stawianych na wystawie jest rola mediów w kreowaniu nowej „dużej stabilizacji”, polegającej na posiadaniu za miastem lub na przedmieściu domu z ogrodem jako wyznacznika życiowego sukcesu.
Wystawa oparta została na badaniach wizualnych świadectw transformacji (czasopism, książek, publikacji, seriali, filmów, katalogów domów typowych), analizie danych ilościowych, wywiadach i konsultacjach z ekspertami, a także projektach fotograficznych i filmowych, które dokumentują przemiany polskiej przestrzeni po 1989 roku. Zgromadzone na wystawie dzieła polskich artystów współczesnych pokazują, że potransformacyjna ikonosfera i przestrzeń były także ważnym tematem dla sztuk wizualnych.
Wraz z wystawą w każdą sobotę i niedzielę festiwalu są organizowane świetne warsztaty dla dzieci, na które serdecznie Was zapraszamy. Psotnik objął nad nimi patronat z wielką dumą 🙂
Część z nich już się odbyła, ale jeszcze możecie uczestniczyć w 4 różnych, dotyczących następujących tematów:
- 12 listopada (sobota) o godzinie 12.30 Uwaga: teren prywatny? Opis zajęć i formularz zgłoszeniowy znajdziecie tu!
- 13 listopada (niedziela) o godzinie 12.30 Dom w rozpadzie Opis zajęć i formularz zgłoszeniowy znajdziecie tu!
- 19 listopada (sobota) o godzinie 12.30 Budowanie z czego i dlaczego Opis zajęć i formularz zgłoszeniowy znajdziecie tu!
- 20 listopada (niedziela) o godzinie 12.30 Oko w oko z architektem Opis zajęć i formularz zgłoszeniowy znajdziecie tu!
Dla zainteresowanych więcej informacji dotyczących wystawy w linku tu!
